ادب از که آموختی؟!
«النّاسُ عَلى دِینِ مُلُوکِهِم | مردم به طریق حاکمان خویش زندگی می‌کنند»
دو سه سال پیش خدا قسمت کرد و فرصتی نصیبم شد تا به جای سفر به عتبات عالیات یا مکه، راهی یک سفر دو هفته‌ای به کره‌جنوبی شوم. همیشه در فیلم‌های کره‌ای یا ژاپنی دیده بودم که مردم مرتب در موقعیت‌های مختلف به هم تعظیم می‌کنند، و احترام یکدیگر را نگه می‌دارند و کلا روابطشان خیلی مودبانه‌تر از روابط اجتماعی ما ایرانی‌هاست. فکر می‌کردم این‌ها فقط در فیلم‌هاست بخصوص فیلم‌هایی که برای بازار جهانی ساخته می‌شوند. اما آن سفر دید مرا تغییر داد. آنجا بود که دیدم نه، در زندگی واقعی هم مردم واقعا و همانند فیلم‌ها با هم مودبانه برخورد می‌کنند.
یکی دو روز پیش نخست وزیر اسرائیل پیام ویدئویی منتشر کرد در خصوص مساله کم‌آبی در ایران و آموزش مردم و... بعد از تاخیری کوتاه رئیس سازمان حفاظت محیط زیست به این ویدئو پاسخ داده. پیش خودم فکر می‌کردم این تاخیر در پاسخگویی برای این بوده که بتواند جوانب حرفش را خوب سنجیده و به قول معروف اول حرف را بجود و بعد بگوید. اما با دیدن متن پاسخ ایشان دیدم سخت در اشتباهم:
به گزارش پایگاه خبری بااقتصاد، عیسی کلانتری در مورد پیام ویدئویی نتانیاهو در مورد آب واکنش نشان داد و گفت: نتانیاهو غلط می‌کند. به نتانیاهو چه ربطی دارد محیط زیست ایران، او برود دنبال کار خودش. رئیس سازمان حفاظت محیط زیست با بیان اینکه نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی ادعا کرده که قصد دارد در مورد آب به مردم ایران کمک کند، گفت: هر کاری دوست دارد بکند ولی قبل از آن بهتر است برود کثافت‌کاری‌های خودش را جمع کند.
شنیده بودم که یکی از اهداف اعلام شده انقلاب در سخنرانی‌های امام این بود که پابرهنگان و مستضعفین زمام امور را در دست بگیرند. با ادبیاتی که برخی مقامات ما دارند، واقعا آدم به این نتیجه می‌رسد که یک سری پابرهنه‌ی بی سر و پا (ادبیات من هم تند شد!) زمام امور را در دست دارند.
ما همیشه رسانه‌های استکبار را عامل بد و زشت معرفی شدن ایران در جهان می‌دانیم بدون اینکه یک نگاه به خود، رفتارمان و حرفاهایمان بیندازیم و بفهمیم که واقعا برخی رفتارهای اجتماعی و سیاسی ما بویی از ادب نبرده (از رفتار فروشنده‌ها با مشتریانشان، رفتار مردم در حال رانندگی، بالا رفتن از در و دیوار سفارتخانه‌ها، آتش زدن پرچم‌ها و...). در واقع این ایراد از رسانه‌ها نیست، این دقیقا همان خوراکیست که خود ما به رسانه‌ها می‌دهیم. مصداق بارز این شعر: «آینه چون نقش تو بنمود راست +++ خود شکن، آینه شکستن خطاست» وگرنه اگر خوراک خوب عرضه کنیم، آنها احیانا با ما پدرکشتگی ندارند نمونه‌اش واکنش دنیا به لباس رسمی تیم ملی ایران در جام جهانی.
یکی از همکاران این مصرع را گاهی زمزمه می‌کند: «نیکی چه بدی داشت که یک بار نکردی» و باید از این پابرهنگان مسئول شده (منظورم شخص خاصی نیست!) پرسید مودب بودن چه زیانی برای‌تان دارد که کنارش زدید؟!
سوگ‌مندانه و به تلخی باید اعتراف کرد که در شرایط کنونی کشور، از میان حاکمان و رعایا، مصادیقی روشن‌تر از ملت و دولت ما برای کلام مولی علی(ع) در ابتدای متن نمی‌توان سراغ گرفت.
دوست نداشتم اولین پست وبلاگ در سال جدید و بعد از یک وقفه طولانی تلخ باشد اما به قول معروف دیگه به اینجام رسیده بود!!!
پ.ن.۱: از دیدن فیلم ژاپنی «دوستان یک هفته‌ای» لذت بردم (تصویر ابتدای مطلب)، برایم تداعی‌گر خاطرات تقریبا مشابهی بود.
پ.ن.۲: تا حدودی دلیل خشم آقایان از این اقدام نتانیاهو روشن است، فکرش را بکنید که نتانیاهو این ایده را عملی کند، آن موقع اولین چیزی که به ذهن من ایرانی می‌رسد این است که چرا سازمان حفاظت محیط زیست یا وزارت معظم نیرو و زیرمجموعه‌اش سازمان آب تاکنون به فکر انجام چنین کاری نیفتاده بودند؟!
